We zijn aangekomen op de 23e. De volgende dag zijn we natuurlijk onmiddellijk op craigslist gaan kijken voor huizen. We vonden ons vorige appartement lichtelijk aan de retedure kant, en wilden deze keer graag iets minder betalen. Helaas werkt daar Berkeley niet aan mee. Ze vragen hier rustig 700$/maand voor een stretcher erbij op iemands 3m bij 4m slaapkamer.
Maar goed. Wij hadden de perfecte stek gevonden. En wel op Euclid at Marin, in Berkeley Hills. Bij mensen in, twee kamers met eigen badkamer voor 1200$/maand. De mensen waren zo leuk dat Sirée, ondanks dat ze tijdens het omhoog lopen bijna stierf aan een hartaanval, toch daar wel wilde wonen. Helaas waren er nog 15 gegadigden op de eerste bezichtigingsavond, en er kwam ook nog een tweede. De charme werd aangezet. We hebben met iedereen staan aanpappen, en je kon bijna uitglijden over ons geslijm. Na het weekend zouden we meer horen.
Assertief als wij zijn gaan wij ondertussen nog een paar niet leuke huizen bekijken. De ene was te duur, een andere te klein en nog één te ver weg. Uiteindelijk besluiten we dat gemeubileerd toch niet een voorwaarde hoeft te zijn, en we gaan naar een "in-law cottage" kijken. Dit ligt niet in de heuvels, en Sirée is meteen een stuk positiever. We willen hier nog even over na denken, en worden prompt gescooped. Ook de mensen op Euclid at Marin waren blijkbaar niet onder de indruk van ons charmeoffensief want we horen ook na het weekend van hen niks meer.
Niet getreurd, geen stress, Wouter heeft het perfecte 1 kamer appartement gevonden. Sirée moet even slikken, want niet alleen ligt het in Kensington (toch een uur lopen verderop) en in de heuvels. Het is ook nog eens een keer ingericht in een oude-herenhuis-jaren-50-stijl met veel lampenkapjes. (Sirée begint een trend te vermoeden. Iedere keer als Wouter een kamer zoekt komen we in deze stijl terecht. Zou hij hier onderbewust door aangetrokken worden?) Volgens Wouter is dit echt het perfecte huis. Het is met zorg onderhouden en ingericht. Er is een terras met uitzicht op de tuin, en daarachter een ravijn. De landlady is aardig en alles is aanwezig van het beddegoed tot aan de broodrooster. Dit is het enige huis dat Wouter tot nu toe heeft gezien waar hij zich volledig thuis zou voelen, en waar hij niet iets moet accepteren omdat het "maar voor 4 maanden" is.
Een ander vermoeden begint zich ook te vormen: namelijk dat er iets mis is met ons charmeoffensief. Want we zijn opnieuw gescooped. Nu is het wel tijd voor stress. Volgens de planning hadden we eergisteren al een woning moeten hebben, en we betalen nu per dag ons hotel vooruit. We hopen dat de gasten wegblijven, zodat we ons plekje kunnen houden in het hotel.
Maar wacht! Er verschijnt een nieuwe advertentie op craigslist. Niet veel detail en geen foto's. Desperate als we zijn dat we niet nog een keer worden gescooped reageren wij onmiddellijk. Diezelfde avond nog kunnen we komen kijken. Er zijn lampenkapjes. En het is binnen 10 minuten lopen van het centrum en de universiteit. Dus wij zijn blij en willen het hebben. Leuk bijkomend feit is dat het apartement net gerenoveerd is, en alle apparatuur is gloednieuw.
's Avonds om zes uur krijgen wij de application forms. De volgende ochtend om tien uur staan we op de stoep om die in te leveren. Sleutels graag.
Het verhuizen gaat beginnen. Omdat we het in minder dan 24 uur hebben geregeld, hebben we geen kans om iemand's auto te lenen. Dat wordt opnieuw sjouwen. In de eerste trip verhuizen we een doos, twee fietsen (eentje zonder achterwiel) en de dagrugzakken. Een liter zweet later verhuizen we de hikerugzakken en de fietsdoos.
Het mag dan wel vol met meubels en nieuwe keukenapparatuur staan, pannen en potten ontbreken. En borden, bestek, bekers, beddegoed etc. Gelukkig doen ze hier veel aan recycling, en hebben ze wel vijf kringloopwinkels op loopafstand. Wij denken daar lekker goedkoop onze spullen te kunnen krijgen. Wat ook wel klopt. Alleen de $1 dollar store (en de 99 cent concurrent) heeft hetzelfde maar dan nieuw en goedkoper. Waar wij natuurlijk pas achteraf achter komen. Hieronder staan onze nieuwe spulletjes. Mooi hè?
Ons matras is chiropractisch verantwoord. Het label vermeldt trots dat de International Chiropractors Association het matras heeft medeontworpen, en daar royalties voor ontvangt.
En we hebben een terugkerend ritueel. Het met de inbussleutel aandraaien van de meubels. Dat is toch wel het meest handige ding dat we hebben meegenomen vanuit Amsterdam.
