Dit jaar is COLT in Parijs. Op de eerste dag is de Impromptu Session. Dat is altijd leuk, dan kunnen mensen zich last-minute opgeven om iets te vertellen. Meestal over resultaten die ze recent naar NIPS hebben gestuurd. De COLT organisatie had me gevraagd deze sessie voor te zitten ("chairen"). In de ochtend werd de sessie aangekondigd, en er werd een plek op het bord ingericht waar sprekers hun praatjes in konden schrijven. Niet veel later waren er al 14 aanmeldingen. Voor een slot van 1 uur. Gelukkig werd het snel gereorganiseerd naar 1h30.
Tijdens de sessie zat ik vooraan om de sprekers aan te kondigen, hun slides te voorschijn te toveren, en de resterende minuten door te seinen met bordjes 5, 4, 3, 2, 1 en 0.
Soms zien de sprekers je bordjes niet. Of ze negeren je onderbewust/expres. Dat is niet erg, tot ze over hun tijd heen gaan. De zaal was tot 19:00 geboekt en er waren 14 praatjes te runnen, dus dan moet je streng zijn. Twee keer ben ik opgestaan met de nul in mijn hand en op het podium gaan staan.
Verder is COLT gewoon ontzettend leuk. De organisatie verloopt vlekkeloos. De mensen beginnen mij ondertussen een beetje te kennen en zijn aardig.
Alan deed mijn "Berkeley" praatje over minimax regressie en Dmitry deed ons open problem over sabotaged shortest path.
Zelf deed ik mijn praatje over het paper met Tim over Squint. Jammer genoeg is de pdf viewer van Apple brak dus kwam het logo van ons algoritme (een robotische oogbol) niet goed uit de verf. Maar wel de knoopjes.
Op de laatste dag van COLT was Cédric Villani gastspreker. Villani is een winnaar van de Fields Medal, de "nobelprijs" voor de Wiskunde. En, vét, hij had vandaag zijn steampunk wiskundepak aan.
