Helaas is het Yevgeny toch gelukt om de taxi op het eiland te boeken. We gaan de hike doen. We verhuizen de dag ervoor even al onze spullen naar Wouter zijn kantoor want tijdens de hike verliezen wij onze woning (einde contract) en worden we opnieuw dakloos. Het is nog even uitzoeken van hoe en wat, want alles wat we mee nemen op de hike moet thuis zijn en al het andere op QUT. Ook dingen zoals schoenen, shampoo's, kleding die je niet aan hebt tijdens de hike enzo. Maar na een paar keer heen en weer fietsen, hebben we alles gereed en kan de lol beginnen. Die begint gelijk de volgende dag om 7:00 uur 's ochtends. Dan vertrekt onze Greyhound bus naar Rainbow Beach. De rit duurt vijf uur. Daar nemen we een taxi naar de veerboot, die ons vervolgens in een kwartiertje naar Fraser Island overvaart.
Op het eiland nemen we de 4 wheel drive taxi naar Dilli Village. De taxi rijdt 80 km/u over de "78 mile Highway" oftewel het strand. Er is op het hele eiland precies één taxivoertuig. Aren't we lucky dat we die konden boeken...
Al met al gaat de heenreis zo:
We worden afgezet in Dilli Village. Daar begint de hike meteen ruig met een Dingo. Niet dat we daar foto's van hebben, want die Dingo maakte zeer snel rechtsomkeert. Olga had een hartverzakking, want die nam al die waarschuwingsborden serieus.
Fraser Island heeft zand, duinen, meren, bos en regenwoud.
Na een paar uur sjokken probeert Sirée de bril van Wouter in te smashen door plotseling naar achteren te lopen in plaats van naar voren. Blijkt dat er iets op het pad ligt wat eerst lijkt op een tak, maar bij nader inzien toch een slang blijkt te zijn. Van ongeveer anderhalf meter. De slang is bewegingsloos en lijkt niet van plan om binnenkort even voor ons aan de kant te gaan. Wouter en Yevgeny schieten ongeveer hun memorykaart vol met foto's, terwijl Sirée en Olga alvast op zoek gaan naar een geschikte tak om die slang aan de kant te krijgen. Alleen, er zijn niet echt veel heel lange takken in de buurt en die slang is toch echt wel heel erg groot. Ze schijnen ook explosief te kunnen bewegen als ze zich aangevallen voelen en dan niet perse gelijk weg te willen rennen. Eerder het tegendeel. Dus Olga zit Yevgeni alvast met een scheef oog te bekijken. Het lijkt haar wel een mannentaak of in ieder geval niet haar taak om die slang aan de kant te krijgen. Sirée wil nog niet gelijk Wouter met de taak opzadelen, maar is wel van mening dat die slang op het pad ligt waar wij langs moeten en dat de slang dus moet moven. Gelukkig is Wouter wat minder egocentrisch (hij heeft zeg maar een bolletje extra geïnvesteerd in Wisdom) en suggereert hij dat wij ook van het pad af kunnen en om de slang heen kunnen lopen. En zo voorkom je krantenartikelen over idiote toeristen die een potje gingen worstelen met een slang.
Wij vragen ons af wat voor slang het zou kunnen wezen. Bij de camping 's avonds is er een bord waarop drie soorten slangen worden genoemd. Namelijk de python, de death adder en nog een andere wiens naam we ondertussen alweer zijn vergeten. De slang was iets te geel om een python te zijn (die zijn namelijk bruin, Sirée had ze eerder gezien in een dierentuin) dachten wij en dus zal het wel een death adder zijn. Wij zijn ietsjes meer dankbaar dat Wouter zijn verstand had behouden en dat wij om de slang heen zijn gelopen.
Die avond koken we rijst met makreel uit blik. Het drinkwater is hier "untreated", en moet gekookt worden of gezuiverd met tabletten. Ook is het behoorlijk bruin. Het water moet tenminste 10 minuten gekookt worden. Wouter en Sirée hebben iets teveel kraanwater mee en kunnen nog een dag schoon kraanwater drinken (No way dat wij ons fijne schone water gaan afstaan om het avondeten te koken, dat kan wel in dat bruine water. Het effect daarvan op de rijst zie je toch niet meer in de duisternis (het was donker toen we gingen koken)). Yevgeny en Olga hebben de volgende dag de waterpillen uitgeprobeerd (zij hadden geen kraanwater meer). De smaak ervan valt wel mee. Gewoon kraanwater uit Brisbane smaakt meer naar chloor dan deze pillen.
