's Nachts waren er geluiden buiten. Een axe murderer was het waarschijnlijk niet, want het was een beste hike om hier te komen en na zo'n lange hike heb je ook als axe murderer geen zin meer om mensen 's nachts te besluipen. Het was wel duidelijk dat er iets of iemand aan onze waterflessen zat. Die hadden we niet in de metalen doos gedaan, want het was water en daar was er genoeg van. Althans zo was onze gedachtegang. Er waren wel waarschuwingen geweest met dat ook het water opgeborgen moest worden, maar wat wisten die borden nou? De geluiden hielden aan, dus Sirée was uiteindelijk naar buiten gegaan (the things she does for love), ze zag niets.
De volgende dag misten we 1 van onze waterflessen. Een beetje vervelend, want er was een andere ook al kapot gegaan (de dop had het begeven). Maar goed, no problemo, we hebben nog voldoende andere flessen. Wat wel een beetje vreemd was, was dat de missende fles een coca cola fles was en er allerlei flinters verpakkingswikkel van een waterfles lagen. Maar oh wel, blijkbaar had men (whatever het was) staan spelen met ook nog een waterfles. No biggy, die fles was er nog. Totdat Sirée water gaat halen met die fles en halverwege wel erg veel water verliest. Blijkt dat halverwege de fles de fles is aangeknaagd en een groot gat heeft. Nadere inspectie van alle andere flessen leert dat er 3 flessen zijn die zijn kapotgebeten. Met wat knip- en plakwerk weten we daar weer 2 van te redden en zijn we niet diep in de problemen.
Bij het ontbijt wordt Sirée's blokje kaas gejat tijdens het snijden door deze rakker.
De bomen blijven hier enorm. Met awesome onderbegroeiing! Ze hebben hier een grass tree wat lijkt op cousin It van de Adams Family als hij zijn vingers in een stopcontact zou hebben gestoken. Ook hebben ze hier een andere varen die ook erg indrukwekkend is aanvankelijk. Deze varen heeft als blad een nerf met daaraan subbladen van ongeveer een centimeter breed (als een soort vingers zitten die aan nerf). Zo'n plant kan (en is helaas ook vaak) manshoog zijn. Heel mooi totdat het blijkt dat de uiteinden (ze lopen af in een punt) van die 'vingers' scherp zijn en heel puntig en je je meerdere keren stevig prikt aan die plant door tegen zo'n blad aan te lopen. Sirée is prompt lekker op meerdere (wat kleinere) planten gaan staan. En voelt zich daar nu nog lichtelijk schuldig over, want het blijkt dat deze planten niet meer dan een inch per jaar groeien en er echt honderden jaren over doen om groot te worden. Oeps.
Al snel wordt het landschap anders. Droger. Warmer ook. Regenwoud is blijkbaar niet warm en humid, maar bijzonder koud en humid.
Bij de lunch zijn ze er weer!
Het laatste meer van de hike.
Dan nog een flinke heuvel over
We eindigen de hike in de vakantiekolonie Happy Valley, waar een restaurant is. We zien er de zon ondergaan op het strand.
Die avond worden we op het strand opgehaald door de 4WD taxi, die ons brengt naar Kingfisher. Vanaf daar nemen we de veerboot naar River Heads. Vanaf de aankomstplek daar nemen we een taxi naar het Youth Hostel in Hervey Bay. Sirée heeft een beetje medelijden met de taxichauffeur, want wij komen net uit een meerdaagse hike en ruiken waarschijnlijk niet alsof we net uit bad komen. Olga en Yevgeny waarschijnlijk wel, want die hadden voor zo'n beetje iedere dag schone kleding mee (ze zijn gek, dat moet je allemaal met je meezeulen) en shampoo for in the off chance dat er inderdaad werkende douches waren onderweg.
De taxichauffeur in de 4WD vertelde ons trouwens dat we waarschijnlijk een python hadden gezien de eerste dag en geen death adder. Blijkt dat wanneer je daardoor wordt gebeten, je, als je de ledemaat weet af te binden, een paar uur hebt om afgevoerd te worden naar het ziekenhuis en anders een paar minuten. De wond uitzuigen moet je niet doen, want het gif zit toch al in je bloed en wat er nog zit in de wond wil het ziekenhuis graag onderzoeken zodat ze je het juiste tegengif kunnen geven.