Als vrijwilliger sta je onderaan in de pikorde. Bekend feit, stoor je je niet aan.
Het is leuk als de andere vrijwilligers allemaal broekies zijn van de middelbare school die meedoen omdat het moet van een of ander project. Je lijkt in een keer oud en verstandig. Dan word je bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de food stand.
Zo ook bij deze Jog for Cancer, een 5K run om geld op te halen. De scholieren mochten vooral rondhangen en niks doen. Ik mocht er voor zorgen dat iedereen zijn natje en zijn droogje kreeg. Maar ook niet meer dan dat, want er zou niet genoeg water zijn voor iedereen. Handig, zo'n organisatie.
Ik sta dus met haviksogen te kijken of niemand twee flesjes grist. En moet vooral mijn goodies beschermen tegen de rondlummelende vrijwilligers. In hun verdediging: het was ook een hele warme mooie zonnige dag.
Het is de bedoeling dat ik de helft van het spul voor de race verdeel onder de deelnemers, en de andere helft na afloop. Het is maar 5K, dus ik heb niet meer dan een kwartier voor de eersten weer terug zijn. En gelukkig komen alle andere daadwerkelijke organisatoren meehelpen. Ze besluiten ook gelijk dat ik nog een tafel nodig heb, die wel in de brandende zon staat. Maar dat ik daar geen water, geen fruit en ook geen trail mix met chocola op mag uitstallen. Ik had nog wel geteld een oatmeal cookie over om op die tafel te leggen.
En dat mensen, is wel irritant. Als je mij een food stand geeft om te regelen, laat het mij dan ook verdorie regelen. Het is mijn food stand. Ik bepaal wel of ik een extra tafel nodig heb, en wat ik daar dan wel en niet op ga uitstallen. En het is al helemaal niet behulpzaam als je alles half uitpakt en daarna wegloopt. Helaas kun je dat niet melden tegen mensen die daadwerkelijk van de organisatie zijn zonder ze gelijk tegen je in het harnas te jagen.
Pikorde. Vet klote.