overview
2014-07-03

No longer Young and Beautiful

Ik werd vanochtend wakker door de wekker. Dat is mijn telefoon, dus na het uitzetten van de wekker kijk ik of er nog mensen in de nacht berichtjes/mails hebben gestuurd. Vanwege het tijdsverschil met Nederland komen die namelijk meestal midden in de nacht binnen. Dit keer had ik een sms. Beetje vreemd want ik heb alleen whatsapp contact met mensen of mailcontact. Hmmm.

Het blijkt Kathrine te zijn, onze nieuwe verhuurder van onze nieuwe woning (voor 4 weken, daarna moeten we weer weg) die we delen met haar en nog iemand anders, Janou (oid, ik weet niet hoe je haar naam spelt). Hieronder op de foto zie je Wouter zijn terugkerend ritueel van het aandraaien van het meubilair doen. De keuken van de nieuwe woning is erg fijn na de 2 pitjes in Ellie's Guesthouse waar geen pan warm op wil worden omdat alle pannen allerlei deuken hebben en daardoor onvoldoende contact maken met de pitten. Er is een oven wat ook erg fijn is.

vrek

Kathrine vraagt of ik haar morgenochtend wil bellen (de sms werd verstuurd om half twaalf 's nachts). Scott, haar vriend, was langs geweest om te schoonmaken en ze hoopte dat wij aan het settlen waren in de woning. Lichtelijk verontrust kijken wij rond om te zien of er iets mis is. We hadden gisteren de markt leeggekocht en fruit in de kast gelegd. Er was gelijk een colonne mieren naar het fruit gemarcheerd waarvoor we al waren gewaarschuwd dat dit zou kunnen gebeuren, dus wij zaten ons up te gearen voor het verwijt dat we mieren hadden aangetrokken.

Blijkt dus dat de andere bewoonster na drie dagen de woning had verlaten. Kathrine had gevraagd naar de reden en Janou had gedacht dat ze in een huis zou gaan wonen met jonge mensen die fun waren. Dat bleek niet zo. Excuse me!!! Hoe bedoel je, niet fun?!!! En ok, misschien geen 19 meer maar 32 jaar is nou ook weer niet gelijk bejaardentijd! Waar ik helemaal beledigd door ben (want wat jong en fun is, is een mening, ik ken Janou niet en zij mij ook niet, dus ben ik ook niet echt beledigd door haar mening) is dat die Janou probeert te doen alsof het aan ons heeft gelegen dat zij nu weg is. Zij, die vanaf dag 1 zich heeft opgesloten op haar kamer en er alleen maar uitkwam om naar haar werk te gaan of de was te doen! Ik had het ook leuker gevonden als zij uit haar kamer was gekomen en met ons had gepraat. Had het helemaal leuk gevonden als ik haar had kunnen vragen om met ons mee te eten. (we aten hart, ik denk niet dat ze had mee willen eten)

In hindsight was er wel een vreemd moment. (het was ook vreemd dat ze zich de hele tijd alleen maar terugtrok op haar slaapkamer terwijl er een prima grote woonkamer was, maar dat moest ze zelf weten) De wasmachine was busted de dag dat we aankwamen. De huismeester van het appartementencomplex was gekomen om die te repareren, maar dat lukte niet. Hij was de daarop volgende dag (eergisteren) teruggekomen en had toen de wasmachine gemaakt. Het was iets met gebroken waterbuizen. Janou had zich de eerste avond al om een uur of 7 terug getrokken op haar kamer. Ze zou namelijk moe zijn van het tv kijken. Ze had Nederland-Mexico gekeken en dat speelt om 2 uur 's ochtends hier. Ze moest wel weer vroeg aan het werk en wilde haar slaap inhalen. Ze had dus niet gehoord dat de wasmachine nog steeds kapot was en had geprobeerd te wassen in de ochtend voordat ze naar werk ging. Wat natuurlijk niet lukte. Dus eergisterenavond (de tweede dag dat we in het appartement wonen) kwam ze naar mij toe met de vraag of ik wist hoe de wasmachine werkte. Haar was was er nog niet echt schoner op geworden. Ik dus met haar mee om uit te leggen hoe dat ding werkte (Me ondertussen afvragend hoe zij in godsnaam nog niet wist hoe een wasmachine werkte want ze was toch al tenminste 2 maanden in Brisbane en dan ben je op een gegeven moment toch echt wel door je schone kleding heen. Nieuwe kleding kopen ter vervanging van de vieze kleren kan erg duur worden en ze zag er niet uit alsof ze bij de Bristol haar kleding kocht) en vertellen dat die gisteravond nog kapot was en dat daarom het waarschijnlijk niet gelukt was. Weer opnieuw op start gedrukt en weggelopen. Na afloop van het programma kwam ze weer van haar kamer en wilde de was ophalen. Die bleek opnieuw niet gewassen te zijn. En opnieuw kwam ze naar mij toe om te vragen of ik de wasmachine kon fixen. Dat vond ik toen vreemd, want ze focuste uitsluitend op mij met deze vraag. Wouter was ook in de woonkamer en ze keek hem niet eens aan. En dat terwijl hij eigenlijk vaker dan ik de was doet. En het leek me ook niet logisch dat ze aannam dat ik meer verstand had van hoe een wasmachine te repareren dan Wouter. Zo technisch zie ik er nou ook weer niet uit. Maar goed, dat vond ik toen vreemd. Nu achteraf zit ik me te bedenken dat ze waarschijnlijk ook al onzeker was hoe ze me moest aanspreken. Ze klonk namelijk nogal timide toen ze me vroeg haar te helpen met de wasmachine. Volgens mij wilde ze me zelfs wel met 'u' aanspreken.

Voor de rest geef ik natuurlijk Wouter de schuld. Gisteren was zijn verjaardag en het is duidelijk dat daardoor we de edge van jong en fun kwijt zijn geraakt. Nu zoek ik naar manieren hoe ik 'oud en grumpy' kan uitbuiten. Ik denk dat ik voortaan mensen ga vragen voor me op te staan in bussen en treinen. En seniorenkorting wil ik voortaan ook.


overview